کد مطلب:29371 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:97
بار خدایا! اگر در درخواستم سستی كردم و یا از خواستم غافل گشتم، مرا به مصلحت هایم راهنمایی كن و دلم را به آنچه كه موجب رشد من است، گره زن كه در هدایت های تو، این كار، ناشناخته نیست و در بسندگی هایت، كار تازه ای نیست. بار خدایا! به بخششت مرا بگیر و به عدالتت مگیر.[1]. 4385. امام علی علیه السلام - در طلب خیر -:آنچه خدا خواست، واقع شد. بار خدایا! از تو طلب خیر می كنم، همچون طلب كسی كه كارش را به تو سپرده و خویش را به تو تسلیم كرده و در كارش تسلیم توست و تنها به تو رو نموده و در هر آنچه كه بر او فرود آید، به تو توكّل كرده است. بار خدایا! خیر مرا بگزین و شرّ مرا مگزین؛ برای من باش و نه بر من؛ به من یاری رسان و نه بر من؛ به من كمك كن و نه بر من؛ مرا توانمند ساز و نه بر من؛ و مرا به خوبی هدایت كن و گم راهم مساز؛ و به تصمیمت خشنودم كن و تقدیرت را برای من مبارك ساز. تو آنچه بخواهی، می كنی و بر آنچه اراده كنی، حكم می نمایی، و تو بر هر چیزی توانایی. بار خدایا! اگر خیرِ دین و دنیایم و پایان كارم، در این امر است، آن را بر من آسان ساز و اگر غیر از این است، آن را از من دورساز - ای مهربان ترینِ مهربانان - كه تو بر هر چیزی توانایی. خداوند، ما را بس و او بهترین وكیل است.[2]. 4386. امام علی علیه السلام - در طلب خیر از خدا، پس از آن كه دو ركعت نماز گزارد -:بار خدایا! من به كاری كمر بستم كه تو می دانی. اگر می دانی كه در این كار برای من در دین، دنیا و آخرتم خیری هست، آن را بر من آسان كن و اگر می دانی كه در این كار برای من در دین، دنیا و آخرتم شرّی هست، آن را از من دور ساز، چه دل من بخواهد و چه نخواهد؛ چون تو می دانی و من نمی دانم، و تو بسیاردانِ پوشیده هایی.[3].
4384. امام علی علیه السلام:بار خدایا! تو مأنوس ترینِ مأنوسان برای اولیایت و با كفایت ترین وكیل برای متوكّلان به خویش هستی. آنان را در نهانشان می بینی و بر درونشان، آگاهی داری و نهایتِ نگرششان را می دانی. پس رازهای آنان بر تو آشكار است و دل هایشان به تو مشتاق است. اگر تنهاییْ آنان را بیمناك سازد، یاد تو آنان را آرامش می دهد و اگر گرفتاری ها بر آنان سرازیر گردد، به تو پناه می برند؛ چون می دانند كه زمام كارها به دست توست و برآورد آنها از تقدیر توست.